Mimarlık , yalnızca mesleki bir faaliyet değil, aynı zamanda insan, yaşam ve doğa tarafından şekillendirilen bir yolculuktur. Mimarlık Merkezi binası, mimarlar ve mimarlık öğrencileri için bu yolculukta önemli bir durak görevi görerek, içinde bulunduğu coğrafi bağlamı yansıtır. Bir izolasyon ve yabancılaşma duygusunu da çağrıştırabilen bu ilişki, mimarlığın zamansız arayışlarına işaret eder. Meydanın arazisinden yükselen bina, insan doğasının en saf mimari biçimini arar. Mevcut bir tepeyle kucaklaşan yapı, doğal bir gözlem noktasına dönüşür. Kabuk tasarımı, meydanı sentetik bir mimari mantıkla şekillendirerek, mekân, tasarım ve insan deneyimi arasındaki birlik ve gerilimin öyküsünü aktarır.

Makro Yaklaşım

Makro ölçekte, temel amaç mevcut meydanı Mimarlık Merkezi için destekleyici bir ortama dönüştürmek ve binanın peyzajla etkileşimini işlevsel kullanım yoluyla yeniden tanımlamaktır. Kütle, araziyle bütünleşerek doğa ve yapı formu arasında bir eşik oluşturur ve nihayetinde yalnızca kullanıcılar için değil, tüm topluluk için yeni, erişilebilir bir sosyal ve kamusal odak noktası yaratır. [Kütle Yapılandırması] Tepeye konumlandırılan yekpare kütle, farklı seviyelerdeki eksenel bağlantılar aracılığıyla birden fazla kamusal alan sunar. Alttaki meydan ve yüksek çevre duvarları benzersiz bir mekânsal deneyim sunarken, üstteki gözlem alanı coğrafya ve şehre bağlamsal bakış açıları sunar. Bu seviyeleri kapsayan kabuk, iç mekanlarda sürekliliği sağlayarak çeşitli deneyimsel yollar yaratır.

Tektonik Tabakalaşma

Bina, eksenler ve kot değişimleriyle şekillenen tektonik katmanlar üzerinden yapılandırılmıştır. Arka taraftaki beton perde duvarlar seminerler ve ofisler için özel alanlar tanımlarken, çelik iskeletli ön cephede kafe, sergi salonu ve kütüphane gibi yarı kamusal alanlar yer almaktadır. Bu alanlar herkesin erişimine açıktır ve ortak buluşma konseptini desteklemektedir. Çatı, ortak bir gözlem alanı ve yürünebilir yeşil bir yüzey görevi görerek sistemi bir araya getirmektedir.

Mekansal Organizasyon

Mekansal mantık, dolaşım aksları ve ortaya çıkan yapısal boşluk etrafında şekilleniyor. Bu boşluk, sergiler, toplantılar ve atölyeler gibi çok çeşitli etkinlikler için dinamik bir platform görevi görüyor. Amaç, binada canlı ve iş birliğine dayalı bir stüdyo ve tasarım kültürü yaratmak.

Manzara - Doğal Karşılaşma

Kabuğun üzerindeki platform sentetik bir peyzaj dili benimserken, doğa kendi unsurlarıyla (toprak, bitki örtüsü, tohumlar ve böcekler) mekanı yeniden ele geçiriyor. Boşluklar, ışıklıklar, rampalar ve geçiş kanalları bu peyzajın ayrılmaz parçaları. Gözlem noktası doğayla uyum içinde çalışarak binanın meydan içindeki işlevini artırıyor. Çok sayıda patika, farklı seviyelerde erişim sağlayarak çeşitli aktivitelere olanak tanıyor. Peyzaj düzenlemeleri, mevcut yeşil dokuyu güçlendirmeyi ve zenginleştirmeyi amaçlıyor.

Sürdürülebilirlik

Sürdürülebilirlik, doğayla bütünleşmeye dayanır. Temel unsurları doğal ışık, havalandırma ve su yönetimidir. Bina, kuzeybatı ve güneydoğu cephelerinden bol ışık almakta ve çatı pencereleriyle desteklenmektedir. Yamaçtaki gömülü konumu ısı yalıtımını artırmaktadır. Peyzajlı çatı ve katmanlar da enerji verimliliğine katkıda bulunmaktadır. Arazinin topografyası, binanın sulama, temizlik ve diğer hizmetlerinde kullanılacak yağmur suyunun toplanmasını sağlamaktadır.